14. California Gurls

|muzyka|

Mary

Po wyjściu z gabinetu lekarza, który stwierdził, że wszystko w porządku z moją głową, wreszcie pojechaliśmy do cukierni, której właścicielką była babcia Ashtona. Cholerny idiota cały czas do mnie rozmawiał, ale dziś nie miałam ochoty go nawet oglądać, a co tutaj dopiero mówić o słuchaniu. To zdecydowanie nie był mój dzień, a kolejna kłótnia z przyjacielem nie była mi potrzebna.

-Dobra gadaj o co chodzi? – spojrzał na mnie, tym samym spuszczając wzrok z drogi. Wzruszyłam ramionami. –Mary, błagam… Zaraz zwariuję. Chodzi o to, że przeleciałem Mellody?

-Mówiłam już, że możesz pakować kutasa, gdzie tylko zapragniesz – powiedziałam na odczepne.

-Jesteś zazdrosna? – zmarszczył brwi.

-Wkurwiona, to już bardziej, Irwie – dalej przyglądał mi się ze zdziwieniem. –Ile razy spałeś z laską Rollinsa, huh? – również przeniosłam swoje spojrzenie na niego.

-Raz.

-Czyżby? Bo rozmawiałam dziś z Jake’ m i powiedział mi co innego, podły oszuście! Myślałam, że jesteśmy przyjaciółmi, a ty mnie okłamujesz! – wrzeszczałam jak nienormalna, ale to wszystko było uzasadnione. Powinien mi powiedzieć, a nie ukrywać przede mną prawdę.

-Po chuj z nim rozmawiasz?!

-Sam mówił! Miałam może…

-Kochaj się ze mną – zmarszczyłam brwi.

-Co?

-Chcę cie pieprzyć w samochodzie na tylnim siedzeniu, chyba że wolisz przednie – uniósł barki, żeby po chwili je opuścić.

-Mówisz poważnie? – wyszczerzyłam na niego oczy. Rozmawiamy o jego podbojach, a on chce mnie posuwać w aucie? Czy on jest normalny?  

-Tak, jutro na przyjęciu załatwimy ten tort, no chodź – zatrzymał swoje Lamborghini, po czym zabezpieczył drzwi. Przeskoczył na tylną kanapę.  –Przechodź – zachęcał, abym do niego dołączyła. Niech go szlag! Jego i te piękne oczy!  

-Nie wszystko rozwiążesz seksem – mruknęłam lądują na jego nogach. –Porozmawiaj ze mną.

-No dobra – westchnął. –Co z tym Harperem, mów.

-Idę dziś na kolację do Luke’ a.

-Że co kurwa?! – wrzasnął, łapiąc za moje obojczyki i mocno ściskając.

-Mama Hemmingsa się uparła, żebym przyszła, ale według Lucasa to karma za to, że wkręcam go w te durne akcje.

-Jakie akcje? – zmarszczył brwi, nadal mnie trzymając.

-Kilka razy go pocałowałam, ale to było konieczne – przewrócił oczami, a później jego usta przerwały wszystko. Dłonie ciemnego blondyna znalazły się pod moją koszulką i pieściły moje całe ciało. Przeniósł mnie na swoje kolana, nie przestając całować. W samochodzie panowała cholernie gorąca atmosfera, a my powoli w rytm muzyki ściągaliśmy z siebie ubrania. Nasze ciała płonęły, ale nie spieszyliśmy się. Odkrywaliśmy swoją nagość bez skrępowania. Dłońmi poznawał mnie na nowo, rozpalając do czerwoności. Obojgu nam wystarczył nam tylko moment, żeby pójść dalej. Byliśmy gotowi na więcej. Ułożył mnie na siedzeniu, a z głośników leciała jedna z najwolniejszych piosenek świata, wprawiająca mnie w jeszcze większe napięcie. Tonęliśmy… Tonęliśmy w grzechu zakazanej miłości. Jesteśmy przyjaciółmi i nie wypada nam… Cmoknął mnie w usta, a później odsunął się i patrzył uśmiechając się.

-Jesteś taka piękna – powiedział, po czym rozerwał zębami prezerwatywę i włożył ją. Bardzo powoli rozchylił moje uda i wchodził bardzo delikatnie uważnie obserwując moją reakcję. Było nieziemsko mimo, iż nieco bolało. To cholerne lambo jest niewygodne! Płonęliśmy w namiętności, a osiemnastolatek przyśpieszył swoich ruchów. Oboje jęczeliśmy z rozkoszy, aż w końcu osiągnęliśmy spełnienie. Na moment złączyliśmy się w jedno i to było naprawdę piękne. Pocałował mnie słodko i położył się na mnie, nawet nie wychodząc. Regulowaliśmy oddechy, a nasze klatki unosiły się w jednym rytmie. Masowałam palcami jego włosy po seksie, podczas kiedy usta chłopaka opuszczały ciche mruknięcia. –Uwielbiam się z tobą kochać.

-Ja z tobą też.

-Zabieram cie na przerwę wiosenną do Paryża – zmarszczyłam brwi i uniosłam nieco głowę lustrując go  zdziwiona. –Nie patrz tak – zaśmiał się pod nosem. –Mówiłem, że gdzieś pojedziemy we dwójkę, kicia – musnął moje wargi. –O której ta kolacja u Hemmingsa?

-O szóstej – westchnęłam. –O której przyjedziesz po mnie jutro?

-O dziewiętnastej. Mary coś nie daje mi spokoju – ostrożnie wyszedł ze mnie i usiadł ubierając bokserki. Przyglądałam mu się ze zmarszczonymi brwiami. O co do cholery znowu chodzi? –Pamiętasz jak rozmawialiśmy w bibliotece o sylwestrze? – przytaknęłam. –Mówiłaś coś o Jas. Ona jest w ciąży z Mike’ m, prawda?

-Nie możesz mu powiedzieć – powiedziałam natychmiast. –Nawet się to tego nie wtrącaj, to ich sprawy.

-To nasz przyjaciel, powinien wiedzieć – rzucił z wyrzutem podając mi bieliznę, którą zaczęłam wkładać.

-Nie mieszaj się w to, Ashton, bo nie polecę do żadnej Francji na ferie – wciągnęłam przez głowę sukienkę. –Mam ochotę na drinka, zabierzesz mnie?

-Tsa – wróciliśmy na przednie siedzenie, a osiemnastolatek znów uruchomił silnik. Jechaliśmy w ciszy, jednak była ona całkiem przyjemna zwłasza, że ręka mojego przyjaciela masowała moje udo od czasu do czasu wędrując w stronę krocza.

Ashton doprowadzał mnie do istnej furii, ale jego przeprosiny były naprawdę świetne, dlatego uwielbiałam się z nim kłócić. Lubiłam seks na zgodę, chyba nawet bardziej od tego na uspokojenie oraz dla przyjemności. Przez tego człowieka chyba osiwieję w tak młodym wieku. Na całe szczęście stać mnie na farbę, więc nie powinno być tak źle.

-Chodź, postawię ci Martini – zatrzymał się, a później obiegł samochód i otworzył mi drzwi. Wystawił w moją stronę dłoń, którą ujęłam i wstałam z pomocą Irwina. Wprowadził mnie do klubu Venus. Usadowiliśmy się na wysokich krzesłach barowych, a po chwili podszedł do nas wysoki chłopak ubrany w czarny uniform. Na ramieniu miał przewieszony biały materiał.

-Siema, Irwin – przybił sztamę z moim przyjacielem, a później zabrał się za robienie dla mnie drinka przy okazji rozmawiając z Ashem. –Twoja nowa panienka, huh?

-To Mary, moja najlepsza przyjaciółka – na ustach chłopaka pojawił się cień uśmiechu, kiedy kładł przede mną kieliszek.

-Zjedz – podsunęłam pod usta ciemnego blondyna wykałaczkę z oliwką. Irwie wywrócił oczami, jednak otworzył usta i zdjął zębami kuleczkę z patyczka. Złapałam za nóżkę kieliszka, który przystawiłam do ust i upiłam nieco trunku. –Więc przeleciałeś, Cook – zaczęłam, na co mój przyjaciel zacisnął powieki i ułożył głowę na ladzie.

-Musiałem.

-Puchły ci jaja? –uniosłam lewą brew.

-Nie.

-Paliły ci się spodnie, a ona jako jedyna mogła ugasić pożar, ale zaszantażowała cie seksem?

-Co?! – zawołał, prostując się. –Wygram z tobą ten zakład, a Sylwia będzie moją gosposią – pokiwałam głową z niedowierzenia na boki.

To nie jest możliwe, żebym oddała mu panią Stylinską! Ta kobieta mnie wychowała! Czuję się, jakbym prowadziła handel ludźmi. Stawka naszej umowy jest po prostu żałośnie śmieszna. Gdybym była całkowicie pozbawioną uczuć zdzirą w ramach wygranej chciałabym dostać Brada, żeby był moim ojcem, ponieważ mój prawdziwy cały czas albo mnie olewa, a jeśli już łapiemy chwilowy kontakt i tak Adam musi to spieprzyć!

Prawdziwych rodziców miałam tylko do drugiego roku życia, później moją matką była Sylwia. Laura i Adam wrócili do pracy, więc tak! Może jestem cholernie drażliwa, kiedy ktoś twierdzi, że bagatelizuję problemy związane z moją rodziną. Fakt, że kłócę się z ojcem lub mamą, czy chociażby takie niespodzianki jak informacja, iż niejaki Dylan Harper jest moim cholernym starszym przyrodnim bratem! Z Laurą zaczęłam łapać kontakt dopiero w wieku piętnastu lat, kiedy dowiedziała się, że chciałabym zostać projektantką jak ona, gdyby nie to… Sama nie wiem czy poświęcałaby mi chociaż odrobinę czasu. Moi przyjaciele nie mieli takich akcji i są szczęśliwi, nie rozumieją jak ja się czuję. Jestem jaka jestem i wcale nie każę im się ze mną przyjaźnić. Mogą odejść jak Wesley, ale niech się później nie dziwią, że nie chcę utrzymywać z nimi kontaktu! Raz złamane zaufanie trudno odbudować. Jestem osobą, którą bardzo łatwo zranić i moi bliscy o tym doskonale wiedzą.

-Och, i myślisz, że jeśli ją zerżnąłeś to wygrasz – zaniosłam się nieopanowanym śmiechem. –Jakiś ty słodki. Gdybym wiedziała, że seks zapewni mi zwycięstwo już pierwszego dnia przeleciałabym Luke’ a.

-To twój brat! – oburzył się. –Może jestem głupi, ale wiem, że to jest kazirodztwo!

-Niedoszły brat – wystawiłam w jego kierunku język, a Irwie zmroził mnie spojrzeniem. –Może się dziś z nim zeszmacę – lekko zaróżowiona spuściłam głowę. W sumie Hemmings to niezłe ciacho i świetnie całuje.

-Tylko spróbuj – warknął. –Prześpij się z nim, a koniec z naszą przyjaźnią – powiedział pewny swego, a ja z szoku rozdziawiłam usta. Naprawdę to powiedział?! –Mówię poważnie, Mary. Wskoczysz do łóżka Hemmo, koniec, a blondasek wylatuje z zespołu mimo, że jest całkiem niezły.

-Jesteś niesprawiedliwy – pokiwałam głową na boki, dalej starając się przetrawić groźbę Ashtona. To było na maksa nie sprawiedliwe i egoistyczne z jego strony. –Sam pieprzysz się co chwila z inną laską, a kiedy ja chcę się przespać z kimś innym niż ty cholernie się wkurzasz!

-Bo to ja jestem twoim przyjacielem i znam cie najlepiej. Tylko ja wiem, czego ci potrzeba i jak cie zadowolić! – wykrzyczał, dlatego zazgrzytałam zębami.

-Według twojej logiki, też nie powinieneś sypiać z innymi! To ja jestem twoją przyjaciółką i też jako jedyna wiem w jaki sposób lubisz się pieprzyć, palancie!

-To inna sprawa, ja jestem facetem – wzruszył ramionami. –Myślę o seksie dwadzieścia cztery na siedem.

-A ja jestem napaloną nastolatką, którą kurewsko wkurza jej najlepszy przyjaciel! Chcę pójść do łóżka z kimś innym – uderzyłam pięścią w kontuar.

-Po moim trupie – szybko zaprzeczył z surowością w głosie. –Zbieraj się – warknął.

-Ian, jeden raz whiskey – obok mnie klapnął Calum. –Max łamie mi serce – mruknął, wydymając dolną wargę. Moje biedactwo, ona tak bardzo go rani, a nie ma o tym pojęcia.

-Żadna nowość – mruknął Irwin, na co trzepnęłam go w klatkę piersiową.

-Caluś – jęknęłam błagalnie. –Błagam nie zamartwiaj się tym. Skoro nie chce z tobą być to jej strata – wzruszyłam ramionami. –Jesteś przystojnym, wyluzowanym, słodkim, mądrym i zabawnym gościem, który zasługuje na kogoś, kto będzie cie kochał i akceptował takim jakim jesteś – mulat nic nie powiedział tylko mocno mnie przytulił chowając głowę z zagłębieniu mojego ramienia i szyi.

-Kochasz mnie, Mary? – zapytał, odsuwając mnie lekko. Jego brązowe tęczówki uważnie mnie obserwowały, ale to nie miało znaczenia, ponieważ od razu odpowiedziałam:

-Zawsze, Calum – na ustach Hooda pojawił się cień uśmiechu, który bardzo szybko zniknął.

-Napruj się ze mną w trzy dupy -  poprosił.

-Stary, kicia ma dziś kolację z Adamem – wywrócił oczami Irwin, a ja miałam nieodpartą ochotę go uderzyć. Tutaj już nie chodzi o seks, ale o sam fakt, że ten kretyn podejmuje decyzje za mnie nie licząc się z moją opinią na dany temat! To dwudziesty pierwszy wiek, do cholery tutaj kobiety mają prawo głosu. Panuje demokracja! –Odwiozę was, a potem napiję się z tobą Hoodie – uniósł lewy kącik ku górze, w ten sposób siląc się na typowy uśmieszek cwaniaczka.

-Bez urazy, Irwie, ale Mary w przeciwności do ciebie ma cholernie mocną głowę – westchnął Caluś. Orzechowe oczęta szybko zmieniły punkt obserwacji, a uśmiech, który Ash miał na wargach zmienił właściciela na mnie. –Jutro? – ponaglił pytanie, patrząc na mnie prosząco.

-Babcia Rose wydaje przyjęcie – warknął ciemny blondyn, kolejny raz nie pozwalając mi dojść do słowa. Chryste, zaraz zwariuję!

Nie będzie cie pieprzył jakiś leszcz, który nie wie czego potrzebujesz! Nie możesz lizać się z tym kutasem Jake’ m, ani z Jokerem! Nie pij z Calumem! Nie przebywaj tyle z Mike’ m i Hemmingsem! Boże, może najlepiej będzie jak założy mi pas cnoty, habit i zabierze wszystkie kosmetyki! Niech zamknie mnie w wysokiej wieży, żebym nie miała kontaktu z nikim poza Ashtonem!

To takie wkurzające… Dlaczego faceci tak bardzo chcą sprawować nad nami – kobietami kontrolę?! Nie jesteśmy smarkulami! Mamy prawdo popełniać błędy i się na nich uczyć. Mamy prawo do robienia tego, czego dusza zapragnie, bo tak się właśnie składa, że Bóg dał nam wolną wolę! Możemy być zdzirami, możemy pić z przyjaciółmi i spotykać się z innymi facetami! To cholerny ruch feministyczny, pieprzyć facetów, którzy są seksistowskim dupkami! Niech ich szlag!

-To kiedy będziesz miała dla mnie czas? – pociągnął smutny nosem przez co wyglądał jak zbity psiak. Jejciu, kocham psy.

-Dziś przyjdę po kolacji, przyrzekam- przyłożyłam prawą dłoń do serca, w ten sposób pokazując mu, że nie kłamię, a później złożyliśmy obietnicę na mały paluszek.

-Mieliśmy…

-Och, zamknij się Irwie – westchnęłam podenerwowana. –Caluś to nasz przyjaciel. On też cie pocieszał, kiedy zrywałeś z tymi szmatami!

-On nie chce, żebym to ja go pocieszał tylko ty, idiotko! – krzyknął mi w twarz.

-Idiotka – prychnęłam niedowierzając, iż pierwszy raz w życiu mnie wyzwał. Wyraz jego twarzy momentalnie się zmienił. Był przerażony, tym co wypadło niczym pocisk z jego ust, które miał w tej sekundzie otwarte na kształt literki O. –„Idiotka” – zrobiłam w powietrzu cudzysłów palcami. –Wychodzi, nie odzywaj się do mnie przez następne kilka dni – urażona, zeskoczyłam ze stołka z gracją wróżki, po czym dumna ruszyłam do wyjścia z lokalu.

-A co z jutrem?! – krzyknął za mną.

-Zaproś swoją nową dziwkę Cook! – zawołałam, a mój głos był przesiąknięty jadem.

Nie dość, że mi rozkazuje, decyduje za mnie, wybiera i ustala co będę robiła w danej minucie, to jeszcze ma czelność nazwać mnie idiotką! Co ci dopiero dupek, a ja myślałam, że jest moim cholernym przyjacielem! Nie zdziwię się jeśli odejdzie ode mnie, ale zawsze będę miała przy boku Hooda, Luke’ a i Jokera. Na pewno znajdę sobie kogoś z kim będę chodziła do łóżka, dlatego proszę, niech idzie śmiało, ale niech do mnie nie wraca skruszony oraz z podkulonym ogonem, bo nie wykażę się zdolnością empatii! Niedoczekanie!

Wyszłam trzaskając z impetem szklanymi drzwiami. Niech go diabli! Nikt tak bardzo nie zszarpie mi nerwów jak mój najlepszy przyjaciel. Ashton… On po prostu jest zbyt pokręcony i… Dziecinny. Myśli, że wszystko należy się tylko i wyłącznie jemu, ale to nie jest prawda! Inni ludzie też zasługują na szczęście oraz spełnienie swoich marzeń.    

Cholera… Wróciłam do lokalu i stanęłam przed ciemnym blondynem ze skrzyżowanymi na piersi rękoma.

-Daj mi telefon – spojrzał na mnie ze zmarszczonymi brwiami. –Nie rób tak – warknęłam, a on co zrobił?! Teraz wgapiał się tymi sarnimi oczami. –Przestań! – pisnęłam wkurwiona. Nienawidzę, gdy Ash to robi. Czaruje wzrokiem, a to prowadzi nas tylko w jedno miejsce. Coraz częściej zaczynam się przekonywać, że on nadal jest ze mną tylko dla seksu.

-Przecież nic…

-Dawaj ten pierdolony telefon i przestań ze mną pogrywać, zwinąłeś go.

-Nawet w sądzie mi tego nie udowodnisz – uśmiechnął się drwiąco.

-Calum, proszę – spojrzałam na mulata, który kończył właśnie kolejną szklankę whisky i był lekko wystawiony. Zamroczony popatrzył na mnie, a po kilku sekundowym opóźnieniu podał mi białego Iphone’ a. Szybko wstukałam numer Ryana i przyłożyłam komórkę do ucha. Nastolatek odebrał dopiero po drugim sygnale.

-Masz do mnie romans, Hood? – zapytał z kpiną.

-To ja, przyjedź po mnie.

-Mary, tak bez żadnego cześć i chodź się pieprzyć? – zaśmiał się, dlatego wywróciłam oczami. –Od razu przyjedź, nie jestem Ashtonem – prychnął lekko urażony.

-Przyjedziesz czy nie?

-Może.

-Joker, do cholery!

-No okay – westchnął, poddając się. –Podaj mi adres.

-Jestem w Venus.

-A ja niedaleko, daj mi minutę tylko odprawię kogoś – nie czekając na moją odpowiedź rozłączył się. Oddałam Calusiowi telefon i już miałam kierować się do wyjścia, jednak Irwie mocno chwycił za mój nadgarstek tym samym przyciągając blisko siebie. Osiemnastolatek ciężko oddychał, a jego wzrok bił we mnie lodem.

-Nigdzie nie pójdziesz z tym chujem – wysapał z furią. –Z nikim, a w szczególności z Jenkinsem, nie będziesz się włóczyć po Los Angeles!

-To mnie boli, psycholu! – zawołałam, kiedy mocniej ścisnął za moją rękę. –Ashton, opanuj się! – nadal nie reagował, dlatego z czystej frustracji zaczęłam uderzać w jego twardą klatkę piersiową, ale Irwin nie robił sobie z tego nic. To było niczym masaż, sprawiało mu wielką przyjemność, ale również i satysfakcję, ponieważ był ode mnie o wiele bardziej silniejszy.

-Zostajesz ze mną, Mary.

-Boli! – zawyłam, a po moich policzkach zaczęły spływać łezki. Niech go szlag! Niech szlag trafi wszystkich, przez których znów płaczę w nowym roku.

Najpierw ryczałam jak bóbr po tym jak Laura mnie uderzyła, a teraz… Osoba, której ufam bezgranicznie… Ba! Oddałabym nawet życie za Ashtona. Dlaczego mnie krzywdzi?! Czemu tak bardzo mnie rani? Gdzie jest ten cholerny Ian, tak z innej beczki?!

-Puść ją, Irwin – przeniosłam wzrok w stronę drzwi, jednak słone kropelki uniemożliwiały mi pole widzenia.

-Spierdalaj, Joker, to nie jest twoja sprawa – jego uścisk znowu się wzmocnił, a ja głośno syknęłam z bólu. –Kicia, zostaje ze mną, wydupiaj.

-Twoja „kicia” teraz cierpi, bo masz kurwa niezły rozpierdol we łbie. Krzywdzisz ją – jego palce wzmocniły chwyt, dlatego zacisnęłam powieki. Ałła!

-Cierpi, bo musi patrzeć na twój krzywy ryj!

-Puść! – zawyłam. –Złamiesz mi nadgarstek!

-Zamknij się – warknął. –Odwiozę cie, a jutro idziesz ze mną.

-Nie! – źrenice Ashtona się rozszerzyły. –Nie, nigdzie z tobą nie idę, ani jutro ani nigdy jesteś psychiczny, Irwin! A teraz mnie puść, bo cholernie boli mnie  nadgarstek – powiedziałam stanowczo, a uścisk złagodniał, aż wreszcie całkowicie mnie puścił. –Nie jestem twoją zabawką. Nie będę na każde skinienie. Znajdź sobie inną przyjaciółkę do łóżka, bo mam dość twojej zaborczości. Od dziś jesteśmy tylko przyjaciółmi i robimy to co zwyczajni przyjaciele robią. Chodzimy na spacery, do kina, na imprezy. Już nigdy nie prześpimy się ze sobą, nie pocałujemy w usta, jedynie w policzek i nie łap mnie za rękę – kontynuowałam, masując siną kończynę. –Zabierz mnie stąd, Ryan – pociągnęłam nosem, a brunet przytakną i pokazał, aby podeszła.

Na równi wyszliśmy z tego zapyziałego baru i wsiedliśmy do czarnego Bentleya Cabrio. Rozsiadłam się w fotelu pasażera, po czym głośne westchnięcie ulgi oraz bezsilności opuścił moje usta. Tego było stanowczo zbyt wiele. Ash zachowywał się jak totalny szaleniec. Ja wiem, że jestem jego jedyną przyjaciółką, której zdradza swoje największe sekrety – w mojej głowie mieszkają tajemnice, o których nawet Calum i Michael nie mają pojęcia – ale nie może mnie traktować w ten sposób! Według Praw Człowieka mam prawo do decydowania o sobie, a Irwin pogwałca ten przywilej, tym samym łamiąc kolejny przepis mówiący o zakazie torturowania – torturuje mnie psychicznie oraz używa seksu jako broni. Ale teraz… Teraz mówię dość!

-Wszystko w porządku, mała? – Jenkins spojrzał na mnie spod czarnych okularów na chwilę spuszczając wzrok z ruchliwej ulicy.

-Dzisiejszego dnia dowiedziałam się, że mam starszego brata – zaczęłam powoli, ale czułam, że nadmiar emocji doprowadzi mnie zaraz do wybuchu, który skończy się krzykiem. –Max złamała nogę. Jas wjechała w cholerne Imagine Dragons! Pokłóciłam się z tym idiotą, a ty pytasz czy wszystko w porządku?! Ryan, ja… - zaśmiałam się z przerażenia. To było chore! –Nie daję rady! Jeśli dożyję swojej osiemnastki to na pewno wyląduję w psychiatryku, ponieważ wszyscy mnie zawodzą – westchnęłam, kręcąc głową na boki z niedowierzania oraz zagryzłam wargę. Zakryłam dłońmi twarz, po czym oparłam ją o kolana.

-To rzeczywiście dużo, mała – przyznał, ściskając zębami dolną część ust. –Masz ochotę na drinka dziś wieczorem?

-Mam kolację z ojcem i jego nową dziewczyną.

-Krucho – mruknął pod nosem. –Tak na marginesie, co u Adama?

-No wiesz – wzruszyłam ramionami. Ta relacja jest naprawdę skomplikowana, ponieważ mój ojciec naprawdę lubi Ryana i jest zdania, że powinnam wybrać jego, a nie Ashtona. To… Pokręcone. Przecież Irwin to mój przyjaciel, tak jak Joker. –Praca, teraz w przyszłym miesiącu będzie premiera nowego telefonu, a za dwa limitowana edycja Audi, pracuje również nad jetpackiem do tego nowego filmu do tego mają stworzyć również nowe gadżety… To film akcji, coś o szpiegach jak będę znała szczegóły to ci powiem – machnęłam lekceważąco dłonią. Nie chciałam, aby drążył temat.

-Nieźle jak na córkę, która ma wyjebane – tsa, całkiem nieźle. Phi, to że mnie zostawił wcale nie oznacza, iż ja przestałam się interesować Adamem. Psycholog kazał mi oraz Gabe’ owi zaakceptować rzeczywistość, którą był rozwód, ruszyć dalej i starać się zmieniać świat, ale zacząć od siebie. Mówił jakieś bzdury, które każdy chciałby usłyszeć jako słowa wsparcia. Rodzice zapłacili mu kilkanaście tysięcy za trzy sesje… Zdzierstwo w biały dzień, ale przecież „jesteśmy zdrowi”, tak?

Brunet zaparkował pod moim domem, ale nie wysiadłam z auta, ponieważ chciałam posiedzieć jeszcze w tej przyjemnej ciszy oraz w towarzystwie Ryana, który bądź co bądź był naprawdę w porządku gościem wbrew uprzedzeniom Ashtona.

-Chodź ze mną jutro na piwo, co?

-Babcia Rose urządza przyjęcie –westchnęłam.

-Myślałem, że team Mashton się rozpadł? – uniósł podejrzanie lewą brew.

-Nie mogę go zawieść, Ryan – jęknęłam. –Nie potrafię być suką dla niego, dla innych tak, ale nie dla Asha.

-Po prostu go kochasz, a on ciebie – zaprzeczyłam, kiwając szybko głową na boki. To nie prawda.

-Jesteśmy przyjaciółmi, to wszystko. Znamy się od niemowlaka, to… Mój najlepszy przyjaciel, był ze mną w każdej chwili i zawsze wspierał, muszę tam pójść.

-Jak uważasz – rzucił lodowatym tonem. –Wysiadaj, muszę jechać do Rollinsa – nachylił się, aby otworzyć drzwi, a później wskazał dłonią, abym opuściła jego wóz. Zagryzłam nerwowo wargę i zrobiłam to czego ode mnie oczekiwał. Gdy tylko odjechał, szybko wbiegłam do domu. Zatrzasnęłam drzwi, po czym zjechałam po nich plecami, aż usiadłam na podłodze. Podkuliłam nogi pod brodę i objęłam je rękoma, opierając również o nie czoło. To zbyt wiele jak na mnie.

-Panienko Wesley, wszystko w porządku?

-Nic nie jest w porządku, Sylwio. Proszę, chcę zostać sama – westchnęłam na odczepne. Potrzebowałam spokoju.

-Ten cały Ashton znowu panienkę skrzywdził.

-To nieprawda – skłamałam.

-Dlaczego twoja ręka jest sina?

-Uderzyłam się.

-Doprawdy?

-To nie jest przesłuchanie, daj mi spokój! – wybuchłam płaczem. Jestem pewna, że to pierwsza faza załamania nerwowego. Szybko podniosłam się i wbiegłam po schodach do swojego pokoju, trzaskając drzwiami. Rzuciłam się na łóżko i… Zwyczajnie zaczęłam wyć w poduszkę.

Nie mam siły do życia. Nie mam siły na nic. Chcę po prostu zniknąć, odciąć się od świata, ale za cholerę nie wiem jak mam to zrobić. Zawsze czuję się jak śmieć po kłótniach z Ashtonem. Jak nic niewarta kupa kości, która funkcjonuje z przymusu bez żadnych celów w życiu, bez światełka, które wskazuje drogę. Czy jest sens, aby moja marna egzystencja w ogóle istniała? Czy studia na Harvardzie są mi tak cholernie potrzebne? Przecież jest wiele osób zdolniejszych ode mnie, a ja zabieram im możliwość stypendium na prestiżowej uczelni. Jakiś dzieciak nie będzie mógł spełnić swoich marzeń, bo głupia rozkapryszona oraz rozpieszczona księżniczka chce pójść na studia do najlepszego college’ u! Chryste, jestem beznadziejna! Nie dziwię się, że Ashton oraz reszta ma o mnie takie zdanie, a nie inne. Wiele osób w szkole – zwłaszcza te kujony, które chcą mi się przypodobać – mówiło, że Max i Jas obrabiają mi dupę. Że Mike wyzywa mnie od rudzielców – to mogę znieść, ale nie zdzierżę tej obsesji Martin na temat mojego rzekomego odbicia jej Caluma, bo to niedorzeczne!  

Ktoś zapukał w brązowy prostokąt.

-Nie chcę rozmawiać, mamo! – zawołałam, nadal leżąc na brzuchu z twarzą w puchatym jaśku. Zawiasy zaskrzypiały, cholera. –Mamo, mówiłam, żebyś…! – wściekła podniosłam się do siadu, ale zaniemówiłam z szoku.

-Jestem twoim ojcem – z cieniem uśmiechu podszedł bliżej mojego łóżka, aby przysiąść na brzegu materaca. –Co się stało?

-Nic, jestem szczęśliwa.

-Więc dlaczego płaczesz? – czując, że w moich powiekach zbiera się kolejna fala łez, przeczesałam włosy i kolejny raz zagryzłam wargę, z której zaczęła lecieć krew.

-Nie radzę sobie z życiem, tato – nienawidzę płakać! Nie usłyszałam nawet jakichkolwiek słów pocieszenia, ale w zamian mocno mnie przytulił i to było znaczenie lepsze. Czułam się jakbym miała pięć lat, a Adam tłumaczył mi, że stłuczka kolana podczas biegania wcale nie jest końcem świata. Gładził moje włosy od czasu do czasu całują czubek mojej głowy.

-Mary, muszę o coś zapytać – odsunęłam się od niego na bezpieczną odległość i przyglądałam się spod zmarszczonych brwi. –Wiem, że to nie jest najlepszy moment, ale muszę wiedzieć czy z Luke’ m to coś poważnego? – przyszedł tylko dla własnej korzyści. Chciał informacji.

-Przyszedłeś tutaj tylko po to…

-Nie płacz, błagam.

-Nie płaczę, jestem wkurwiona! – wydarłam się na tyle głośno, na ile pozwalały mi siły w płucach, a fakt, że po policzkach ciurkiem spływały mi potoki łez to zupełnie inna sprawa. –Nie obchodzę cie, dla ciebie liczysz się tylko i wyłącznie ty! Zapomniałeś o mnie, tak jak Joe o Luke’ u! Jesteś potworem, żałuję, że jesteś moim ojcem! Wynoś się i nigdy więcej nie wracaj, a jeśli  chcesz widywać się z Gabe’ m to uprzedź mamę lub Sylwię, bo nie mam ochoty oglądać twojej twarzy do końca życia! Tak dla jasności, Lucas zaprosił mnie dziś na kolację do swojego domu, dlatego bądź tak dobry i nie odzywaj się do mnie, nie patrz na mnie i w ogóle… Wiesz, co? Najlepiej rób to co potrafisz najlepiej. Ignoruj mnie.

-Marianna…

-Wynoś się z mojego pokoju, natychmiast! – wykrzyczałam patrząc mu prosto w oczy.

-Nie chciałem, żeby…

-Idź sobie! – mężczyzna wstał głośno wzdychając, a później ślamazarnie wyszedł z mojej sypialni. Coś jest nie tak. Dlaczego to ja czuję się tak źle?! To miało być zupełnie inaczej! Adam miał czuć się jak ścierwo, a nie ja! Teraz jestem w jeszcze gorszym stanie. Tak bardzo kocham mojego ojca, ale również nienawidzę, mam ochotę wpakować swoją drobną pięść między jego oczy i rozkwasić mu nos, albo podbić oko… Zmasakrować mu twarz!

~***~

-Ej, Maluszku wstawaj – ktoś mną potrząsnął. Niechętnie uniosłam powieki i przyjrzałam się mojemu gościowi. Obraz był rozmazany, dlatego też przetarłam oczy. Dopiero teraz zobaczyłam Hemmingsa w całej jego okazałości. Wyglądał niezwykle przystojnie, a jego perfumy przyjemnie drażniły moje nozdrza. –Co ty płaczesz? – zdziwił się. Spuściłam głowę, czując, że znów będę miała napad. –Jesteśmy przyjaciółmi, możesz powiedzieć co się wydarzyło, a ja powiem tobie, okay? – zaczęłam kołysać się w przód i w tył w cholernie wolnym tempie. Byłam przygnębiona, nie wiedziałam co ze sobą zrobić w tej chwili, a najgorsze było to, że mój tata przyszedł, bo czegoś potrzebował – to zraniło mnie najbardziej tego dnia i nawet wiadomość o Dylanie przy tym to pikuś. –Rozmawiałem z ojcem i tak jakby złapaliśmy porozumienie, ale później wyskoczył z tym całym pomysłem, żebym z nim zamieszkał… Kurwa – zakrył twarz dłońmi, którymi następnie przeczesał włosy. –Nie zostawię mamy, tak jak on, dlatego byłem w Devil musiałem się napić. Teraz ty.

-Dowiedziałam się dzisiaj, że Dylan Harper jest moim bratem, wjechałam w Imagine Dragons, pokłóciłam się z Irwinem o… Nigdy się z nim już nie prześpię, Luke, a jeśli to zrobię… Uderz mnie – zmarszczył brwi. –Na domiar złego Adam… Nie, wiesz co? Nie dam mu tej satysfakcji. Musimy mu pokazać, że nasz „związek” to wielka sprawa. Całuj mnie, łap za dłoń, dotykaj… Pokaż, że jesteśmy napaleni na siebie, szaleńczo zakochani i nic w świecie nas nie rozłączy!

-Musiał ci nieźle zajść za skórę – stwierdził bawiąc się kolczykiem.

-Dziś mu odpłacę za wszystkie krzywdy – zeskoczyłam z materaca i skierowałam się do garderoby, z której wyjęłam obcisłą purpurową sukienkę do połowy ud, którą ubrałam. Na stopy wsunęłam czarne szpilki. Usiadłam do toaletki, gdzie zmyłam rozmazany makijaż i zrobiłam sobie nowy. Doprowadziłam do stanu przyjęcia moje włosy, a kiedy psiknęłam się perfumem – wyszłam do Lucasa, który otworzył usta. –Chodź, zemsta będzie słodka.

-Mary, czekaj – zatrzymał mnie. Zaskoczył mnie tym i zdziwił. Co do cholery? – Naprawdę cie lubię, jesteś cholernie piękna, mściwa, zła i… Chryste, gdybyś tylko była brunetką – rozmarzył się. Co on ma do blondynek?! – Ale czy ty nie przesadzasz, to w końcu twój ojciec.

-Tylko w akcie urodzenia, no ruszaj się…

~***~

Od dobrej godziny oboje z Luke ‘m siedzieliśmy przy stole razem z Jackie, Nicole i Adamem, nie kryjąc się ze swoimi uczuciami. Były czułe słówka – mówił, jak bardzo złą wiedźmą jestem – słodkie buziaki – specjalnie przygryzał moją już i tak poranioną wargę – oraz podniecające macanko, które wcale nie było podniecające. Lucas jest… Boże, co za uparty człowiek!

-Więc jak się poznaliście? – zapytała pani Hemmings.

-W szkole, mieliśmy projekt – burknął Luke, dlatego dźgnęłam go łokciem w brzuch. Blondyn zgromił mnie spojrzeniem. –Wpadłem na nią, było jak w filmie – wyszczerzył się sztucznie. –Jak w tych posranych komediach romantycznych, które oglądacie z Nicole – zawstydzona uśmiechnęłam się delikatnie, ale sekundę później poczułam jak jedzenie podchodzi mi do gardła, kiedy przyłapałam ojca na wpatrywaniu się we mnie. –Takie tanie love story – wywrócił oczami z grymasem.

-Lucas – wycedziła przez zaciśnięte zęby Jackie.

-No co? – wzruszył rozbawiony ramionami. –Taka prawda, c’nie Maluszku?

-Tak, poznaliśmy się… - nagle poczułam jego usta na swoich.

-Cholernie cie kocham – wypalił głośno, kolejny raz biorąc w zęby ten kolczyk. Adam zabijał go spojrzeniem, a siostra i mama Luke’ a były zdziwione.

-Aww, ja ciebie też pyszczku – złożyłam usta w dziobek i głośno cmoknęłam go w policzek.

-Tania szmira – wymruczał mi do ucha. –Wykończysz faceta. Patrz jak jest wkurwiony – wyszeptał, a ja spojrzałam na Wesleya. Faktycznie był zły. Mnie było wstyd. Jestem taka jak on, ranię tych, których kocham.

-Ja… - wzrok wszystkich powędrował na mnie. –Możemy porozmawiać? – zapytałam wlepiając swoje zielone oczy w osobę Adama, który jedynie przytaknął i wstał. Poszłam za nim na taras, gdzie usiedliśmy na drewnianej huśtawce.

-O co chodzi? – zapytał od niechcenia.

-Dlaczego zadałeś mi to pytanie?

-Kocham Jackie i chciałbym spędzić z nią resztę życia, ale skoro ciebie i Luke’ a łączy coś poważnego to bądźcie szczęśliwi.

-My… - uniósł brwi i patrzył z wyczekiwaniem. –Tak, to cholernie poważna sprawa…  

____________________________

Cytując Luke' a: "To tania szmira". Chryste, pisałam ten rozdział do drugiej nad ranem, bo nic nie miałam oprócz akcji w samochodzie... Nie miałam czasu, bo szkoła... Za dwa tygodnie mamy praktyki i... Chcąc nie chcąc trzeba się uczyć, a ja mam sporo do nadrobienia, ponieważ byłam chora. 

Dziękuję wam niezmiernie mocno za komentarze oraz obserwujących, których przybywa - ogromnie mnie to cieszy ;) 

BOŻE TEN ROZDZIAŁ JEST STANOWCZO ZA DŁUGI!! 

Jeśli dotarliście do końca to GRATULUJĘ ;p

To chyba wszystko, miłej niedzieli. 

Buźka, miśki ;**